(Από επίσκεψη σε νοσοκομείο)
Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης
Μπορώ. Άλλωστε τι Ελληναράς είμαι.
Δεν είναι πως δεν μπορώ να κάνω τις αναγκαίες αυτές διαδρομές («άχρηστες» - εν πολλοίς - και σας βεβαιώνω σχεδιασμένες στο γόνατο από ανόητους (;)) έξι φορές τον μήνα, πληρώνοντας, σε θερμοκρασίες κόλασης, ένα σκασμό ευρώ σε κόμιστρα.
Μπορώ. Άλλωστε, είπαμε, Ελληναράς είμαι και αντέχω.
Δεν είναι, το ξεκαθαρίζω ευθύς, πως δεν μπορώ να πληρώσω πεντάευρο εισιτήριο (κι από «αύριο» εικοσιπεντάευρο) για εξετάσεις στα εξωτερικά ιατρεία.
Μπορώ. Άλλωστε και κατά τους Παγκαλοσαββόπουλους Ελληναράς είμαι με το παραδοσιακό μου σούσι και το γεμάτο μου κεμέρι.
Δεν είναι, ξέρετε εσείς το Ιώβειο της υπομονής μου, πως δεν μπορώ να περιμένω αδιαμαρτύρητα στην αναμονή πέντε ώρες, έξι ώρες και βάλε (19/8/13, 9:45 – 15:15) για μια εξέταση που στο τέλος δεν …γίνεται, γιατί τότε «ανακάλυψαν» (από γνωστά τους στοιχεία) πως δεν …γίνεται.